Alconada Mon opende het Urgente-festival: “Journalistiek wordt aangevallen.”

Journalist Hugo Alconada Mon gaf een masterclass over de huidige stand van zaken in de journalistiek, zowel in Argentinië als wereldwijd. Hij uitte ook scherpe kritiek op de journalistieke praktijk, wees op nepnieuws en stelde de voortdurende aanvallen op de vrijheid van meningsuiting door de regering van Javier Milei ter discussie , die eveneens slachtoffer is geworden van de aanvallen van de regering op de pers.

Zo begon Urgente , de eerste bijeenkomst van journalisten en boeken, met lezingen en debatten van 5 tot en met 7 juni in de Bibliotheek Ricardo Güiraldes (Talcahuano 1261, Buenos Aires). Het evenement, open en gratis toegankelijk voor het publiek, wordt georganiseerd door het Ministerie van Cultuur van de stad Buenos Aires.

Urgente, samengesteld door journalisten Silvia Mercado, Demetrio López en Rita Zanola , belicht het gebruik en debat van woorden, data en het journalistieke perspectief om analyses te activeren en oplossingen te zoeken voor de huidige uitdagingen van de journalistiek, waarbij zowel journalisten als de media betrokken zijn. Geïnteresseerde journalisten kunnen ook hun gepubliceerde boeken doneren, die vervolgens ter beschikking worden gesteld aan het publiek in de Bibliotheek van Güiraldes.

De openingsceremonie werd bijgewoond door vooraanstaande journalisten, zoals Norma Morandini , schrijfster Josefina Delgado , woordvoerder van de stadsregering Laura Alonso , secretaris van de media van de stad Buenos Aires Gustavo Gago en FOPEA-hoofd Paula Moreno Román. Zij luisterden aandachtig naar de opmerkingen van Alconada Mon.

Journalist Gabriel Michi herinnerde zich eerder zijn collega en goede vriend, fotograaf José Luis Cabezas, die 28 jaar geleden in Pinamar werd vermoord : "Op 25 januari 1997 deden José Luis en ik verslag van de seizoenseditie voor het tijdschrift Noticias, en deze misdaad stuurde een maffia-achtige boodschap van monddood maken naar de hele Argentijnse samenleving, maar vooral naar de journalistiek. José Luis Cabezas werd een symbool van de vrijheid van meningsuiting, die fundamentele vrijheid en de centrale pijler van de democratie."

Hierna volgden de woorden van Alconada Mon , auteur van tien boeken over onderzoeksjournalistiek, waarvan vele bestsellers, die het middelpunt werd van de opening van Urgente in de lezing "Informeren is opleiden", gemodereerd door Silvia Mercado in een volle zaal op de eerste verdieping van de Bibliotheek Güiraldes.

"Ik wil een oude Chinese vloek in herinnering brengen: 'Moge je in interessante tijden leven.' Het zijn inderdaad interessante tijden . Voor mij waren de afgelopen tien dagen buitengewoon interessant", begon de journalist van La Nación, een van de belangrijkste exponenten van onderzoeksjournalistiek in Argentinië.

" Informeren is opleiden, uitleggen en onderwijzen in een concept dat soms wat ouderwets lijkt: journalistiek als publieke dienstverlening. En de hamvraag is: zijn we dat echt?", vroeg hij.

De journalist, advocaat en schrijver uitte vervolgens een scherpe zelfkritiek op de huidige rol van de journalistiek: " We zien steeds vaker een afname van het publieke vertrouwen; onze geloofwaardigheid neemt af. We worden minder geloofwaardig, we hebben steeds minder steun van de burgers, en dat is onze eigen schuld, maar ook omdat verschillende machtige instanties systematisch en doelbewust werken aan het versterken en aanscherpen van die steun."

Hij waarschuwde echter dat journalisten " worden aangevallen als onafhankelijke journalisten . Dit gebeurt niet alleen hier. De vraag is of we moeten reageren. Maar tegelijkertijd is niet reageren ook een manier van reageren", aldus Alconada Mon.

In dit verband citeerde Alconada Mon – naar zijn mening – “een van de beste journalisten van de afgelopen halve eeuw: Martin Baron”, auteur van het boek Frente al poder (Confrontatie met de macht). Hij zei tegen journalisten: “We zijn aan het werk , niet in oorlog ”, vertaalde de journalist van La Nación.

“Er is een formule voor hoe we dit moeten aanpakken, voor hoe we de komende dagen, maanden, decennia moeten doorgaan ”, aldus de auteur van Topos , zijn recente bestseller over onderzoeksjournalistiek.

"We moeten kijken naar de wereldwijde situatie. Wat we zien is de terugkeer van Donald Trump in de Verenigde Staten, Viktor Orbán in Hongarije, Bukele in El Salvador; we hadden Bolsonaro in Brazilië en Javier Milei in Argentinië. Al deze factoren versterken elkaar, zelfs via slogans," benadrukte hij.

De journalist verwees naar een citaat van Trump: "We haten de media niet genoeg" en zei dat Javier Milei "hier antwoordt, maar zijn woorden 'we haten journalisten niet genoeg' corrigeert. Hij richtte zich niet op de media, omdat dat een iets groter geheel is; hij richtte zich liever op individuele journalisten", herinnerde hij zich, en vervolgde: "Hierin is er ook sprake van copy-paste tussen de leidende districten van nieuw rechts, radicaal rechts, communistisch rechts of reactionair rechts, hoe je het ook wilt noemen."

"Dit leidt in elk van deze landen tot systematische, gecoördineerde aanvallen op de journalistiek, maar niet alleen op de journalistiek. Er is nog een andere sleutel: we kunnen zien wat er met mij is gebeurd."

Opgemerkt moet worden dat Alconada Mon op 27 mei aangaf dat hij was bedreigd en geïntimideerd en dat zijn sociale media en WhatsApp ongeveer tien keer waren gehackt. Hij onthulde dat de SIDE (Nationale Inlichtingendienst) een nationaal inlichtingenplan had gelanceerd om informatie over journalisten, economen en andere 'actoren' te analyseren die probeerden het vertrouwen van overheidsfunctionarissen te ondermijnen en zelfs de publieke opinie te manipuleren.

"Ik heb het voorrecht om voor een groot mediakanaal te werken dat ook samenwerkt met drie andere grote media, dus ik heb een ondersteunend netwerk van talloze collega's, en dat is essentieel om me niet alleen te voelen . Ik heb ook een juridisch team van de krant, plus ondersteuning van de Spaanse krant El País , waar mijn baas onlangs is benoemd tot Global Director. Ik krijg ook telefoontjes uit New York en Washington van de twee media waar ik werkte ( de New York Times en de Washington Post ), plus het centrum voor journalistenbescherming in New York, een ander in Cartagena, de IAPA, ADEPA en FOPEA", somde hij op.

"Maar ik ben een uitzondering, dat besef ik . Er zijn talloze collega's die voor kleinere mediabedrijven werken, alleen werken, en 10 kilometer van Buenos Aires is een andere planeet," vergeleek hij.

Alconada hield vol dat hij een bevoorrechte journalist was die voor een groot mediakanaal in Argentinië kon werken: "Ik wissel elke twee weken van mobiele telefoon. Ik bel geen gevoelige gesprekken met mijn telefoon. Ik laat het je weten als er iemand van de SIDE hier is ," grapte hij.

"Hoeveel redacties zijn in staat om een ​​professionele journalist elke twee weken van een mobiele telefoon, een nieuwe lijn, te voorzien?" vroeg hij. "En aangezien er collega's zijn die zich hier niet mee bemoeien, is er sprake van een achterstand in de persvrijheid", analyseerde hij.

Hij verwees ook naar de aanval van de regering op Ricardo Darín, toen hij in de show van Mirtha Legrand klaagde over de prijs van empanadas.

Je kunt erom lachen of uiteindelijk zeggen: 'De volgende keer dat je in de supermarkt bent en een pot jam uit het schap pakt en er een verslaggever komt en je vraagt: Wat vind je van de prijs van jam? Dan zetten ze de microfoon voor je neer en zeg je: Heb ik zin om mijn mening te geven? Voel ik me net als Fat Dan en zijn hele bende die me aanvallen zoals ze Ricardo Darín hebben aangepakt, en ik ben Darín niet?' Uiteindelijk zet die burger de jam terug in het schap en houdt hij zijn mond. Simpel gezegd, dat is een tegenslag voor de vrijheid van meningsuiting in tijden van democratie. Dit zijn de uitdagingen waar we vandaag de dag voor staan ', merkte hij op.

Alconada citeerde ook Arthur Gregg Sulzberger, redacteur van de New York Times , die in een toespraak sprak over "een pers die wederzijds begrip bevordert en polarisatie vermijdt" . Hij spreekt over een pers die de moeilijke vragen stelt of zou moeten stellen, een pers die verborgen waarheden blootlegt of zou moeten proberen verborgen waarheden bloot te leggen.

En hij vervolgde: "Deze vier uitgangspunten, wat we zien op televisie, op portalen, op de radio of in de gedrukte media. Natuurlijk zijn er gezonde uitzonderingen. Garanderen we de nieuwsstroom, betrouwbare informatie, bevorderen we wederzijds begrip, stellen we moeilijke vragen, leggen we verborgen waarheden bloot? " vroeg hij.

"We moeten dit doen zodat burgers weten, of op zijn minst een glimp opvangen van, wat er gaande is buiten de propaganda , zodat ze antwoorden kunnen eisen van overheidsfunctionarissen. De Amerikanen hebben een uitdrukking die duizend keer beter is dan die van ambtenaar: ze hebben het over ambtenaren. Jullie zijn er om mij te dienen, jullie zijn er om mij resultaten te geven, om mij voordelen te verschaffen. Ik heb jullie aangenomen; ik ben niet jullie onderdaan; jullie zijn mijn werknemer," merkte hij op.

" Zo kunnen burgers de machtigen ter verantwoording roepen , en dan gaat het niet alleen om politici: dat zijn niet de machtigsten, maar ook om leiders uit het bedrijfsleven, vakbonden, leden van de kerk, rechters, officieren van justitie, politieagenten en nog veel meer", legt de journalist van La Nación uit.

Tijdens de lezing stelde Alconada Mon dat “ de journalistiek met meerdere twijfels en uitdagingen kampt , waarvan sommige te wijten zijn aan externe factoren en andere aan interne factoren.”

Als externe factoren noemde hij de crisis in het mediabedrijfsmodel . "Er is een daling in het aantal adverteerders en een daling in de inkomsten. Vroeger kwamen adverteerders onderaan de pagina van de krant, maar nu vertellen ze je wat ze willen, wanneer ze het willen, hoe ze het willen en hoeveel ze ervoor gaan betalen."

"Er zijn ook de uitdagingen van de grote digitale contentbedrijven, die onze content gratis ontvangen en betalen voor advertenties . Het is geweldig: wij werken voor jullie, maar jullie delen het geld niet", grapte hij.

Hij ging ook in op de uitdagingen die sociale media met zich meebrengen, met nepnieuws 'in alle soorten en kleuren' dat nepnieuws veel sneller verspreidt dan echte gegevens.

Hij wees ook op ‘ generatieveranderingen en mensen onder de 30 die beweren dat ze hun informatie via TikTok krijgen’, en op politieke aanvallen.

Er is een obsessie met infotainment (informatie en entertainment) en het verschil met informatie, clickbait : mediastrategieën om in de krantenkoppen te komen door te spelen met mysterie en de lezer via een klik te verleiden om binnen te komen en zo items te genereren.

Vervolgens speelde hij met de aanwezigen: " Steek je hand op als je Ricardo Fort, Wanda Nara en de capibara's van Nordelta kent . We weten al wat empanada's zijn, maar als ik je vertel hoeveel de begroting zou worden beïnvloed door de goedkeuring van de wet die de Kamer van Afgevaardigden gisteren half heeft goedgekeurd over de impact op het bbp in het geval van een mogelijke verhoging voor gepensioneerden , steek dan je hand op als je weet hoeveel punten van het bbp dat is? We weten allemaal van Wanda en de capibara's, maar we weten niet hoe het bbp in de Kamer van Afgevaardigden eruitziet. Dat is onze verantwoordelijkheid ", erkende hij.

Over journalistiek zei hij: "C5N kijken is niet hetzelfde als LN+ kijken." Hij vervolgde: " We hebben te maken met wijdverbreide corruptie in ons vak, we hebben enorme belangenconflicten waar we ook in ons werk mee te maken krijgen, zelfcensuur , de dynamiek van het creëren van meer polarisatie in plaats van het bouwen van bruggen, naast onwetendheid en arrogantie. Dit zijn allemaal de dingen waar we het meest kritiek op krijgen."

“We hebben te maken met pseudo-informatiebubbels, vervreemding van de burgers en apathie ”, concludeerde Alconada Mon.

Tot slot noemde hij zijn situatie, waar hij met zijn drie kinderen woont: twee jongens van 24 en 22 jaar, en een meisje van 18. "Ik heb 708 duizend volgers op 'X', 160 duizend op Instagram, 35 duizend op LinkedIn en 100 duizend op Facebook. Ik doe mijn best om al mijn aantekeningen op alle sociale netwerken te uploaden en de wereld in te sturen. Nooit, in al die jaren, heeft een van mijn drie kinderen gereageerd op mijn werk dat ik heb gepubliceerd. Ik breng deze onderwerpen nooit thuis om niet monothematisch te zijn, maar de eerste keer dat ze contact met me opnamen was toen ik naar de stream van Tomás Rebord ging ", zei hij lachend.

" De generatie onder de 30 gaat een andere kant op dan de onze", voegde Alconada Mon toe.

Over de rol van de journalistiek vandaag de dag zei hij: "De uitdaging van vandaag is hoe we hen eraan kunnen herinneren, laten zien en de maatschappij kunnen leren dat we een publieke dienst zijn , of, zoals ze tijdens de pandemie zeiden, dat we essentieel zijn. Tijdens de pandemie definieerden ze ons als essentieel, en konden we op straat komen. We waren bevoorrecht," herinnerde hij zich.

We moeten leren van onze leermeesters zoals Martin Baron en Salzberger. We moeten onze normen verhogen en transparanter zijn in onze verslaggeving . We moeten eerlijk, volledig, divers, onpartijdig, rigoureus, evenwichtig en onafhankelijk rapporteren. Misschien geeft dit ons de kans om burgers te stimuleren en te informeren, zodat ze kunnen begrijpen wat er gebeurt, de confrontatie met de situatie aangaan en de juiste vragen kunnen stellen.

"Ik begon met te zeggen dat er een Chinese vloek is die zegt dat je in interessante tijden zult leven. Als je journalistiek bedrijft, kun je erachter komen dat deze Chinese vloek onwaar is; hij bestaat niet . En als hij dat wel zou zijn, zou ik hem niet als interessant beschouwen; het is een vloek. Voor ons journalisten is het een kans ," besloot hij.